پایان یا پیشرفت؟ دتز دِ پرابلم !

دلم هوای برنامه ی کودک روزهای جمعه را کرده بود. توی یو تیوب سرچ زدم: «فیتیله» . چند تا ویدئو زیر و رو کردم تا یک گزارش از پشت صحنه ی برنامه فیتیله گیر آوردم. جایی اواسط ویدئو بود که گزارش گر چادر به سر از یکی از عمو فیتیله ای ها پرسید «فکر می کنین تا کی این مثلث شما تا کی حفظ بشه؟» عمو فیتیله ای که تعجب کرده بود گفت «والله چه عرض کنم تا حالاش که فضل خدا بوده...» خانم گزارشگر به همین جا اکتفا نکرد و ادامه داد «یعنی بین شما اختلاف نظر پیش نمی آد؟» 
بنده ی خدا تمام تلاشش رو کرد تا توی یک گزارش چند دقیقه ای سوراخی در قایق فیتیله ایجاد کنه. از این جا به بعد این نوشته بیشترش مال کسانی است که مثل خانم گزارش گر فکر می کنند:

چرا باید همیشه به فکر پایان تخریب شده ی یک کار گروهی باشیم. می شد پرسید چه عاملی گروه سه نفره شما رو این قدر موفق کرده، می شد پرسید چی باعث شد شما کنار هم بمونید، می شد پرسید چطور فهمیدید می تونید با هم کار کنید و هزار تا سوال دیگه. ولی انگار شما عادت دارید منتظر پایان دردناک داستان باشید.