کاج های باران خورده محله ما

بالاخره آن ابرهای باران زا که در مغرب زمین چند روز بود همان طور نان استاپ می باریدند و بعضی ها کیفش را می کردند به شهر ما هم رسیدند.

امروز آهسته که از خیابان پائین می آمدم، انگار که تنها کار دنیا همین آهسته پائین آمدن از کنار جوی خیابان ملاصدرا باشد، این سوال مدام در ذهنم نوسان می کرد که این خیابان زیر بارش باران خیابان زیبایی است، یا این منم که فکر می کنم این خیابان زیر بارش باران زیبا شده است. هر چه بود غنیمتی بود تا آن پوشش سفید روی صورتم را کنار بزنم و یک دل سیر نفس بکشم، و بگذارم بوی خوش کاج های باران خورده تا آن سوی مشامم برسد، بوی خوش کاج های باران خورده که در کنار همان خیابان زیبا ردیف شده اند و انگار بی آنکه کسی گفته باشد مرهمی است بر درد خستگی این روزهای من، خیلی بیشتر از دارو ها و پرهیز های غذایی.

گاهی روزها با همه ی سادگی شان غریبانگی زیبایی دارند.