جهانی به وسعت ایران

جایی در افزونی حافظه از قول فروید آورده شده که نه تنها خواب ها که خاطرات ما هم باید تفسیر شوند. فروید معتقد است حافظه ی ما معنایی را برای ما تداعی می کند که نیاز مند تفسیر و تعبیر است.

حالا می خواهم چند خطی راجع به day dreaming یا همان خیال پردازی خودمان بگویم، هنگام به خاطر آوردن قسمتی از واقعیت را آگاهانه ( به جز قسمتی که نا آگاهانه حذف می شود) حذف می کنیم. در مورد خیال پروری دستمان باز باز است هنوز چیزی رخ نداده تا نگران عدم واقعیتش باشیم و چیزی را تصور می کنیم که انتظار رخ دادنش را داریم، تا این جای کار مسئله شخصی است ولی دقیقا وقتی خیالاتمان را بازگو می کنیم حادثه آغاز می شود : می نویسیم « دستور بازداشت مهدی کروبی صادر شد!» یا می نویسیم « هاشمی استعفا می دهد»

این خیال ماست که ما را می کشاند به سمت خبر ناموثق یک سال قبل و ما دستمان را می گذاریم روی موس و یک لحظه بعد منتشر می شود.

یک سالی هست عادت کرده ایم به دیدن خبر هایی که یا حقیقت ندارند و خیال پردازی اند یا از تاریخ گذشته اند. این جاست که می شود این را گفت که « جون توی جون ما کنند جهان سومی هستیم» ایرانیان فیس بوک و گودر و توئیتر و باقی سایت های اجتماعی را پر کرده اند ولی هنوز همان تحصیل کرده ها هم موقع استفاده یادشان می رود خبر منتشر کردن نوشتن یادگاری نیست کمی بیشتر باید دقت کرد!

حقیقت تلخ جهان سوم به جغرافیای جهان سوم محدود نمی شود، مردم این جغرافیا هرکجای دنیا هم که بروند هنوز جهان سومی هستند... ( البته نه همه شان!)