پیرمرد قانع قصه ی ما!

پیر زن که مرد، پیرمرد خیلی دمغ شد.

چند ماه بعد از زیر زبانش کشیدند همچین بدش نمی آید که تجدید فراش کند، ولی اخیراً حرفهای جدیدی هم زده، گفته گاو ها رو فروخته چون نگهداری از این گاو های وحشی که زنش برای پرواربندی آورده بوده کار خیلی سختی است و از وقتی زنش مرده می ترسیده به طویله نزدیک شود، بعد هم اضافه کرده حالا هم که یه لباس شویی خریدم دیگه خیالم راحت شده. بعدا انگار که نفس راحت از گلویش در بیاید گفته که دیگه نمی خواد زن بگیره.

خب بالاخره دیگه، می شد از اولش گاو نخرند به جاش لباس شویی بخرند، دیگر مزاحم آن خانم خدا بیامرزم نشند ها؟!

خانمی پرسید،" پس هم صحبتی، هم دلی چیزی نمی خواد این پیرمرد قصه ی تو؟"

خندیدم!

گفتم،" طرف حرفهاش رو میندازه توی ماشین لباس شویی، شاید ."

دو فردای دیگر هم پیرمرد یک لپ تاپ می خرد، مزرعه اش را وایر لس می کند تکیه می دهد به درخت انار لابد. و بعد توی فیس بوک با کبرا خانم توی هلند آشنا می شود،وقتی هم که چت می کنند نفس راحتی می کشد که گاوی در کار نیست تا ماغ بکشد و زهره ی کبرا خانم در هلند آب شود . و چتش که تمام بشود حتماً رخت ها شسته شدند آن وقت است که پشت وب کم برای کبرا خانم لبخند کش دار می زند و می گوید خیلی خوشحال است که علم اینقدر پیشرفت کرده.

شب ها هم جای زن گاودارش، بالش بغل می کند و هر وقت هم کسی پرسید " چطوری پیر مرد؟ نمی خوای زن بگیری؟" حکماً اشک توی چشم هاش جمع می شود می گوید" من بعد از اون خدا بیامرز ... " بعد همین طور که توی دستمال پارچه ای فین می کند یاد قرار فیس بوکی اش با کبرا خانم می افتد.

پیرمرد قصه ی ماست دیگر دلش نازک است مثل برگ شکوفه ی انار!