۱۳۹۶ مرداد ۱۳, جمعه

درروس و گلستانم آرزوست!

خانم گلستان عزیز. دیروز سخنرانی شما رو حین صرف صبحانه گوش دادم. متاسفم ولی بخش هایی از حرف های شما من رو به خنده وا می داشت.
شما با چند جمله ی کلیدی خواستید از پدرتان تبرّا بجویید که متاسفانه موفقیت آمیز نبود! خواستید بگویید شما را با یک مرد بد اخلاق سلطه جو، تحقیر کننده و زورگو (مطابق گفته ی خودتان) کاری نبوده. این که پدر شما چه اخلاقی داشته واقعن چیزی را عوض نمی کند. پدر شما یک مرد متمول بود که همان اسم فامیلش برای آغاز کار شما کافی بود. همین. باقی سخنرانی شما واقعن محلی از اغراب ندارد. این که شما هم تلاش کرده اید حتمن خوب است و مایه خوشحالی خودتان، ولی بیایید خوب نگاه کنید و ببینید این شوی پر طمطراقی که اجرا می کنید چقدر با واقعیت و چیزی که انتظار دارید برداشت بشود مطابقت دارد؟
اگر شما پدری خوش اخلاق، روحیه بخش و ساده گیر داشتید، که کارمند ساده ی یک شرکت دولتی بود، و خانه ای اجاره ای در مرکز شهر تهران داشت. چطور می توانستید این طور ساده (مطابق با حرفهای خودتان) محض خاطر این که احساس می کردید آن طوری که دوست دارید زندگی پیش نمی رود بی فکر، و بی پشتوانه، بی کار، بی پول و بی آنکه کسی شما را بشناسد یک روز صبح بیدار شوید و به مردی که عاشقش بودید و به شما تعهد نداشت، بگویید خدا حافظ و دست سه تا بچه را بگیرید و بروید خانه ی اجاره ای پدرتان در مرکز شهر! ؟

بریزید دور این تبختر و تفرعن قجری را، خواستم و شد برای کسی است که با شرایط شما در سالهای سی سالگی دنیا را تکان داده باشد. چه کردید؟ از همسربی تعهدتان جدا شدید و رفتید خانه ای که پدرتان (با این همه صفات رذیله ای که از او شمردید) برایتان ساخته بود با باز کردن یک کتاب فروشی در گارآژ خانه ی پدری تان در یکی از گران ترین محله های تهران روزگار گذراندید! خب! و بعد شعار خواستم و شد سر می دهید! بهتر بود داستان بخش دیگری از زندگی تان را تعریف می کردید!
خانم گلستان، جای تعجب است از کسانی که شما را دعوت کردند برای برنامه ای مثل تد تاک!
متاسفانه موفقیت در ایران محدود و سطح پایین است. پول درآوردن عامل موفقیت محسوب می شود. مدرک گرفتن عامل موفقیت محسوب می شود. برای کسی که نقطه ی صفرش از نقطه اوج درصد قابل توجهی از مردم بالاتر بوده قبول همچو دعوتی برای سخنرانی واقعن معنایی ندارد.

همان دیروز صبح بعد از شنیدن سخنرانی شما داشتم با خودم فکر می کردم، این است که نویسنده های مشهور کشور ما اغلب از متمولین هستند، در حالی که خیلی از نویسنده های خوب و غیر متمول کمتر شناخته شده اند. چون حتا ادبیات هم در ایران بر پایه پول می چرخد!

هیچ نظری موجود نیست: