مردمانی که دیده نشدند!

نمی دانم اصفهانی بودن است یا چه که این روزها هرچه سری به اخبار می زنم یک موضوع نظرم را جلب می کند، اعترض کشاورزان اصفهانی.

مردمان زیار چند روز پیش یک لوله حاوی آب را که به سمت شهر یزد می رفت شکستند و آب به آسمان رفت و پایین ریخت. اتفاق به همین سادگی ها نبود، چند اتوبوس را هم آتش زدند و نمی دانم دیگر چه کرده اند. از آن طرف مردم یزد که چشم به راه همین آب لوله کشی شده بودند بی آب شدند و برای آب آشامیدنی پشت سر تانکر های آب صف کشیدند تا آب بخرند.

در باب این مسئله امروز چند مقاله خواندم، آن چه من را ترغیب به نوشتن کرد یک نکته مهم است، ما زمانی به قضاوت چنین واکنش هایی می نشینیم یک مسئله ی مهم را فراموش می کنیم و آن این که عملکرد مورد نظر توسط چه قشری از جامعه سر زده؟! آیا ما با کشاورزان سر و کار داریم یا مهندسان کشاورزی؟! با کارخانه داران مواجهیم یا کارگران؟

کشاورزان اصفهان و شهرستان های متبوعش چند سالیست به خاطر کم آبی در مضیقه هستند، تامین آب برای آن ها به این سادگی ها نیست که ما توی مقاله های خودمان می نویسیم. اگر بود تامین می کردند چون آب در کنار زمین تنها وسیله ی امرار معاش آن هاست. امرار معاش هم که حتمن همه می دانیم یعنی چه!

آن چه این روزها مدام بررسی می شود این است که مثلن چرا کشاورزان زیاری حس هم نوع دوستی شان گل نکرد و نگران مردمان یزد نشدند و دست به چنین کاری زدند. جواب این مسئله کمی پیچیده است، شاید برای خاطر این که مردم زیار از چیزی چنان خسته شدند که دیگر مجالی برای فکر کردن نداشتند، شاید هم برای این که ما این سالها چنان به مسائل حاشیه ای پرداختیم که معیشت اقشار آسیب پذیر چندان برایمان اهمیتی نداشته، شاید مردمان زیار احساس کردند ندیده انگاشته شدند!!! چرا که آب رودخانه ای که تا چند سال قبل به سادگی در زمین هایشان جاری می شد مدتی ست که بی آن که به آن ها برسد با لوله کشی به شهرهای دیگر می رود، کشاورزان که نمی توانند پی آب کوچ کنند، می توانند؟ پس دو کار بیشتر نمی توانند بکنند، اول این که پی جستن حرفه ای تازه باشند و دوم این که به هر رقمی هست چیزی را که فکر می کنند حقشان است بازپس بگیرند.

قدر مسلم عده ای راه کار اولی را انتخاب کردند ولی چنان چه شاهدیم عده ای هم راهکار دوم را، به نظر من این کار توجیه پذیر است که کشاورزان شهرستان زیار چند قفره اتوبوس را هم آتش بکشند، برای این که بیشتر دیده شوند، اتفاقی که توی چند سال گذشته هرگز نیفتاده ( ولی هرگز این گونه توجیهات دال بر صحه گذاشتن بر چنین واکنشی نیست ).