جهان،
در التهاب یک شمع می سوزد
و ما بی درنگ، بی نور و بی
صدا
زمان را زیر بازوان یکدیگر
نفس می کشیم.
ماه،
تاوان ناله های نارسی ست
که از آسمان آویزان شده
اند.
باز،
سازت را بنشان روی پاهات
چنگ بزن،
پرناله ترین بی عاشقانه های
دنیا را
من هیچ کدام را به خاطر
نخواهم سپرد.
زهرا میرباقری 7 آوریل 2012
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر