امروز روز جهانی زن است. روز تمام زنان جهان.

روز زنانی که درس خوانده اند، زنانی که درس نخوانده اند. زنان متاهل، زنان مجرد، زنان دست فروش، زنان ثروت مند. روز تمام زنان جهان.

این سالها ولی بیشتر رایج است، روز زن که می شود می رویم سراغ زنانی که نام آورند، می رویم پلاکارد می بریم بالا و از حقوق زنانی حرف می زنیم که خودشان حقوق داندند، فعال اجتماعی اند، فعال سیاسی اند، پی اهدافشان تاخته اند، پی اهدافشان زمین خورده اند. باز ایستاده اند.

8 مارس روز همین زنی است که صبح ها کنار ایستگاه مترو غذا می فروشد، کسی حواسش هست؟ روز زنی است که سر کوچه ی ما گل می فروشد، کسی حواسش هست؟ روز همان زنی است که توی خیابان بوکیت کنار مغازه های ماساژ ایستاده است. روز تمام زن هاست. این که یک روز را تمام اسم های آشنا را علم کنیم شاهکار نمی کنیم. اگر فلان خانم پی اهدافش گرفتار شده این که ما مدام شعار بدهیم که آهای فلانی را آزاد کنید دردی دوا نمی شود.

امروز  روز زنان ایرانی هم است آن ها که فراموش کرده اند زن هستند، یادشان رفته زن بودن یعنی چه، که خودشان را غرق کرده اند توی کاری که «زنانگی» نیست. توی درس، کار، سیاست، توی خانه داری، توی بچه داری، توی همسر داری حتی، یادشان رفته «زن» بودن خودش وظیفه ی دشواری است.