۱۳۹۰ خرداد ۲, دوشنبه

کودکانگی


این بار باران زیر قدم های کودکانگی مان خواهد خواند، صدایش میان زمانها خواهد دوید و ما با کیف هایی از کودکانگی مان سرشار، جایی از خودمان عبور خواهیم کرد.
با لبخندی که هنوز مجال ماسیدن بر صورتمان را نیافته است.

هیچ نظری موجود نیست: