هَپَر بودن!

چه چیزی را ؟ نمی دانم ! فقط می دانم می خواهم بنویسم. چند بار نوشتم و پاک کردم، ولی آن چیزی نبود که باید باشد. درد آدم اگر از این باشد که ندادند چی باید باشد می شود چیزی که خیلی ها اسمش را می گذارند سر در گمی، دیروز ثمین به من می گفت "باز به تو که می دونی چی می خوای، من که ..."

چیزی که برای هر آدمی ممکن است سوال بزرگی باشه این است که" من واقعاً چی می خوام"، همیشه وقتی توی سرمون پی حد بالایی می گردیم، پیدا کردنش سخت می شود ، گیج می زنیم، می شویم مات و مبهوت، یک جوری که انگار باید صدایمان بزنند هَپَر ( این اسمی است که من و پریا چند سال پیش ابداع کرده ایم، اسم فاعل از ریشه به هپروت رفتن است) دیشب دلم می خواست سر و کله کسی پیدا شود و چند دقیقه ای برایم تار بزند، ولی نشد، دلم می خواست شاید باران بزند به شیشه اتاق و من پنجره را باز کنم که آن هم نشد، دلم می خواست یک داستان جدید بنویسم، سعی هم کردم ولی طرحش به دلم نمی چسبید، من هم انتخاب کردم، تمام شب contrastive analysis خواندم و صفا کردم، شب هم روی کتاب خوابم برد و تا صبح خواب اجزای جمله دیدم. صبح که بیدار شدم دیگر واقعاً یک هَپَر به تمام معنا بودم که موهایم آشفته بود و کمی هم سرم درد می کرد.

یاد یک جمله ای افتادم که پارسال آخرین چهار شنبه دی ماه یک نفر قبل از رسیدن که به در ورودی پارکینگ به من گفت " من انتخاب می کنم، پس هستم "