مرگ فقط برای همسایه خوب نیست!

تعمداً از نام ها، بدون نام خانوادگی استفاده شده است. ( امیدوارم دوستان حمل بر بی ادبی نکنند.)

مکالمه من و محسن یک ماه پیش :

من : ببین مرد حسابی اگه یکی با سر اومد توی شیکمت باید با سر بری توی شیکمش.

محسن : شما دخترا هم عجب موجوداتی هستین!

و حالا من بعد از یک هفته مشکلات و دست و پنجه نرم کردن با چیزی که به نظر لاینحل می رسید، دیشب تصمیم گرفتم فعالیت اجتماعی خودم را طبق روال عادی از سر بگیرم . به جلسه نام آشنای مثنوی رفتم و این بار که من هنوز مبهوت از مشکلاتی که مثل همان لیوان صد گرمی یک هفته در دست نگهش داشته بودم، سکوت نسبی اختیار کرده بودم این بار ثمین یک دفعه به شور آمد و باز ما مثل فراکسیون اقلیت، شدیم عامل فتنه و خلاصه...

حالا بعد از جلسه است ، ثمین و احسان بحث می کنند و من چشم های ثمین را می بینم که سرخ سرخ است و با چه هیجانی بحث می کند و احسان را می بینم که توضیح می دهد و من به شدت حالت تهوع و سر گیجه دارم

( که حکماً به خاطر این است در تمام دیروز فقط یک هلو خورده بودم که آن هم تمام جلسه هی دلش می خواست بپرد بالا و من را توی جلسه سکه ای یک پول کند و حال همه را به هم بزند، به خصوص وقتی با آن آقایی که بعداً ماسک سفید زد سر زبان شناسی بحث می کردم ).

احساس می کردم الان است که یهو سنگ زیر پای من بشکند و من روی زمین ولو شوم و دیگر به قول محسن مثل خوانین بر مسند تکیه نزنم ( فقط من روی سنگ های دم در نشسته بودم باقی دوستان همه ایستاده بودند) و آن دو نفر و گاهی باقی بحث می کردند و البته خودم هم گاهی حرفی می زدم - من که انگار در بد ترین حالت ها هم وقتی حرف می زنم باید لبخند بزنم بعضی وقت ها از حرفهایم همه می خندیدیم.-

ثمین و احسان شاید به هیچ نتیجه ای نرسیدند ( مثل دو هفته پیش من و احسان !) ولی من این جدال از این مباحثه از این مناظره یادم آمد که دنیا دارد می رود و اگر بایستی هیچ کس منتظرت نخواهد ماند!

وقتی رسیدم خونه یادم آمد مرگ فقط برای همسایه خوب نیست .

و حالا که دنیا با سر اومده توی شیکم من ، خب چاره اش اینه که منم با سر برم توی شیکم دنیا! پس گور پدر مشکلات دنیا فوقش آدم می میرد بدتر که نمی شود تازه به قول پوری مرگم بعضی وقتها چاره داره .